Do zamkniętej z jednego końca rurki nalewamy trochę wody. Gdy dmuchamy tuż przy otworze to słyszymy dźwięk. Im więcej nalejemy wody tym dźwięk wzmacniany przez rurkę jest wyższy. Zamiast szklanej rurki można użyć plastikowego wężyka, zatykając jeden koniec plasteliną.
Podczas dmuchania wywołujemy falę akustyczną o dowolnych, różnych częstotliwościach, która odbija się od powierzchni wody w rurce ze zmianą fazy i nakłada się z falą biegnącą. Powstaje więc dźwiękowa fala stojąca. Przy powierzchni wody tworzy się węzeł fali stojącej, a w okolicach wylotu strzałka.
Wzmacniane są tylko takie fale, dla których wysokość słupa wody mieści wielokrotność połówki długości fali i dodatkowo jedną czwarta długości (jest to odstęp między węzłem a strzałką fali stojącej). Jeśli wlejemy więcej wody to wysokość słupa powietrza się skróci i długość fali musi być wtedy mniejsza, a więc częstotliwość rośnie i słyszymy wyższy dźwięk. W ten sposób możemy tworzyć własne instrumenty akustyczne.
Rodzaj materiału rurki jak widać nie ma specjalnego znaczenia dla wysokości dźwięku (rodzaj materiału ma natomiast wpływ na brzmienie czyli barwę dźwięku). Takie fale stojące powstają w piszczałkach organowych i instrumentach muzycznych. Wykonał Michał Gąbka w ramach projektu eSzkoła Wielkopolska "Czy doświadczenia fizyczne można wykonywać w domu"
