Mowa ciała - jak rozpoznać szczerość ?

Zastanawialiście się kiedyś, czy wasz rozmówca jest szczery podczas rozmowy ? Jeżeli czuliście się kiedyś oszukiwani, zapraszamy do tego poradnika ! Z nim wykryjecie kłamczucha ;)

Krok 1 - Sposób oddychania

Ssaki wyższe podczas odbierania ważnej lub bardzo interesującej z ich punktu widzenia informacji otwierają usta. Ten anatomiczny szczegół jest zauważalny również u ludzi i może być wskazówką pomagającą w interpretacji myśli. Jeżeli przekazujemy komuś istotną z naszego punktu widzenia informacje, a rozmówca patrzy na nas spokojnie i regularnie oddycha, możemy wywnioskować jedno – tylko udaje, że go ta sprawa interesuje.

Krok 2 - Sztuczny śmiech

Podczas szczerego uśmiechu napięciu ulegają nie tylko mięśnie wokół ust, podnoszące kąciki ust do góry, ale również i te w okolicach oczu i policzki. Przez to wokół oczu powstają tak zwane kurze łapki, których nie zauważymy w przypadku uśmiechu grzecznościowego. Czasami uśmiech jest wymuszony, choć w rzeczywistości odczuwamy obawę lub strach. W tym przypadku brwi podciągamy do góry, a usta nienaturalnie w kierunku uszu.

Krok 3 - Udawane przerażenie lub zaskoczenie

W tym przypadku interpretacja jest bardzo prosta. Zaskoczona osoba szeroko otwiera oczy. Gdy reakcja jest bardziej emocjonalna dodatkowo powstają zmarszczki na czole. Każdy zdaje sobie z tego sprawę, jednak reakcja u osób udających te emocje pojawiają się z opóźnieniem. U kogoś, kto symuluje zaskoczenie najpierw zobaczymy reakcje w postaci otwartych ust, dopiero po dłuższej chwili nastąpi „korekta” i mimika będzie przypominać „szczerą”.

Ciekawostka - Reguła Ericksona

Amerykański lekarz Milton Erickson na podstawie swoich badań odkrył, że człowiek w zależności od tego co się dzieje w jego mózgu patrzy w sześciu różnych kierunkach. Gdyby porównać nasz mózg do magazynu z danymi rozmieszczonymi w różnych jego częściach, to na podstawie kierunku, w którym skierowany jest nasz wzrok podczas zastanawiania się, możemy odczytać po jaki rodzaj informacji aktualnie sięgamy. Większość ludzi, gdy szuka w pamięci rzeczywistej informacji, zwraca swój wzrok w prawą stronę lekko do góry. Choć brzmi to dziwnie, przywoływanie wspomnienia ze wzrokiem skierowanym w inną stronę jest po prostu nienaturalne i wywołuje dyskomfort. Gdy natomiast stwarzamy jakiś fikcyjny obraz najbardziej naturalnym kierunkiem wzroku jest lewo i lekko w dół. W wielu przypadkach możemy odczytać prawdę lub kłamstwo na podstawie kierowania wzroku rozmówcy. Jeżeli ktoś przekazuje nam pewną informację, a przy tym kieruje swój wzrok w lewą stronę lekko w dół (patrząc z jego perspektywy), to prawdopodobnie kłamie. Dla większości osób może to brzmieć niewiarygodnie, dlatego proponuję zrobić eksperyment.

Krok 4 - Udawany smutek

Podczas szczerego smutku podciągamy wewnętrzną stronę brwi, co powoduje powstanie zmarszczki na środku czoła, a kąciki ust są ściągane do dołu. Przy udawanym smutku nie ulegają napięciu mięśnie w okolicy czoła w przy odchylaniu kącików ust następuje nienaturalne podciągnięcie brody.

Krok 5 - Złość

Jest to najłatwiejsza do „sfałszowania” emocja. Podczas naturalnej reakcji ściągamy brwi ku dołowi i zaciskamy usta. Bardzo trudno jest rozpoznać, czy jest ona udawana dla wywołania określonego wrażenia na oponencie czy autentyczna emocja. Łatwiej rozpoznać fałsz obserwując postawę ciała, gdyż podczas autentycznej złości ciało jest bardziej ekspresywne.

Krok 6 - Długość reakcji

Naukowcy zgodnie stwierdzili, że reakcje trwające dłużej niż kilka sekund są udawane. Oczywiście często przy autentycznej ekspresji następuje cały ciąg zachowań wyrażających te same emocje, jednak przeciąganie jednej z nich w czasie powinno wzbudzić naszą podejrzliwość.

Krok 7 - Podsumowanie

Na koniec chciałbym podkreślić bardzo istotną rzecz. Jeden zauważony symptom kłamstwa nie świadczy jeszcze o tym, że ktoś rzeczywiście kłamie. Tak samo jak jego brak nie jest dowodem prawdomówności. Rozważając szczerość rozmówcy powinniśmy zwracać uwagę także na sprzeczności wypowiadanych słów. Zawsze łatwiej jest zauważyć prawdę niż kłamstwo. Adekwatne jest tutaj stwierdzenie Monteskiusza, który powiedział: „prawda ma tylko jedną twarz, a kłamstwo ma ich wiele”.